ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
ΑΝΑΤΟΛΗ
Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά,
πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Eίναι χυμένη από τη μουσική σας
και πάει με τα δικά σας τα φτερά.
Σας γέννησε και μέσα σας μιλάει
και βογγάει και βαριά μοσκοβολάει
μια μάννα· καίει το λάγνο της φιλί,
κ' είναι της Mοίρας λάτρισσα και τρέμει,
ψυχή όλη σάρκα, σκλάβα σε χαρέμι,
η λαγγεμένη Aνατολή.
Mέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόι,
κι όλα σας, κ' η χαρά σας, μοιρολόι
πικρό κι αργό·
μαύρος, φτωχός και σκλάβος και ακαμάτης,
στενόκαρδος, αδούλευτος, ―διαβάτης
μ' εσάς κ' εγώ.
Στο γιαλό που τού φυγαν τα καΐκια,
και του μείναν τα κρίνα και τα φύκια,
στ' όνειρο του πελάου και τ' ουρανού,
άνεργη τη ζωή να ζούσα κ' έρμη,
βουβός, χωρίς καμιάς φροντίδας θέρμη,
με τόσο νου,
όσος φτάνει σα δέντρο για να στέκω
και καπνιστής με τον καπνό να πλέκω
δαχτυλιδάκια γαλανά·
και κάποτε το στόμα να σαλεύω
κι απάνω του να ξαναζωντανεύω
τον καημό που βαριά σάς τυραννά
κι όλο αρχίζει, γυρίζει, δεν τελειώνει.
Kαι μια φυλή ζη μέσα σας και λυώνει
και μια ζωή δεμένη σπαρταρά,
γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά.
Ο ΠΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙ "ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΜΕΡΙΚΑΝ ΜΠΑΡ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Ανάμεσα στα περιπλανώμενα, βιαστικά, ηλίθια πρόσωπα/ του δρόμου, σε είδα απόψε Κωστή Παλαμά,/ σεργιανίζοντας πάνω κάτω στη μεθυσμένη μου απογοήτευση∙/ γυρεύοντας μια πόρνη ή ένα φίλο ή την ανάσταση./ Τι βιτρίνες και τί φεγγάρι! άνθρωποι λογής λογής/ βολτάρουν τη νύκτα∙ και σιδερένια σκυλιά που κορνάρουν∙/ γάτες στους σκουπιδοτενεκέδες και συ παραμυθά Βερν/ τί γύρευες στην είσοδο της πολυκατοικίας;/ Νιώθω τις σκέψεις σου Κωστή Παλαμά∙/ άμυαλε γεροξεφαντωτή καθώς έμπαινες μέσα στο μπαρ/ γλυκοκοιτάζοντας τις πουτάνες και πίνοντας ένα/ διπλό ουίσκι. Σ' ακολούθησα μέσα από ομίχλες/ από τσιγάρα και χάχανα λόγω των γυναικείων/ μαλλιών μου. Κάθισα να με κεράσεις/ πάνω στο σανιδένιο πάγκο. Δίπλα σε μια σειρά/ καθισμένα αγάλματα./ Είμαστε οι ζωντανότεροι τούτης της νύχτας/ Οι χαφιέδες μας κοιτάζουν καχύποπτα και/ τα φώτα σβήνουνε σε μια ώρα./ Ποιός θα μας κουβαλήσει στο σπίτι;/ Κωστή Παλαμά, έρημε φωνακλά, άσωτη/ κλήρα μου. Τί ρωμιοσύνη δασκάλευες με φωτιά/ και βουή, ανεβασμένος στην κορφή της ελπίδας,/ όταν ξαφνικά η νύχτα πετάχτηκε σα μαχαίρι/ απ'τη θήκη. Κι απόμεινες στην καρέκλα/ παράλυτος με τ' όραμα μιας αυγούλας/ που άχνιζε./ Νιώθω σκολιαρόπαιδο που του 'λαχε στραβόξυλο/ δάσκαλος. Καιρό λογάριαζα μαζί σου πως/ θα τα πάω. Φριχτό γερασμένο σκυλί πάμε/ να ξεράσουμε τ' αποψινό μας μεθύσι,/ σ'όλες τις πόρτες των κλειστών βιβλιοπωλείων./ Πάμε να κατουρήσουμε όλα τ' αγάλματα/ της Αθήνας∙ προσκυνώντας μονάχα του Ρήγα./ Και να χωρίσουμε ο καθένας στο/ δρόμο του σαν παππούς κι εγγονός που/ βριστήκανε. Φυλάξου καλά απ' την τρέλα/ μου γέρο∙ όποτε μου τη δώσει θα/ σε σκοτώσω.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΑΣ!
@ lapsus digiti: Παρομοίως τα σέβη μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ lapsus digiti & γ.κ.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Και ο Νικόλας Κάλας χωρίς κανένα άγχος :
" Καθυστερημένα όνειρα βρωμούν σαν μπακαλιάρος/
Γιαννιώτικα Πολίτικα μακρόσυρτα τραγούδια/
ανατολίτικα βρωμούν σαν παλαμίδα..." etc.,etc.
@Locus Solus:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σπεσιαλιτέ της Μπούτι Μπουτίκ...Σερβιρισμένο σε δίσκο Μαρία Κάλλας/ μαγειρεμένο με άλας αττικό Ν.Κάλας"
ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟΝ
Μη χοιρότερα! Ψάρια παίζουν με το θείο/ κι η λαρυγγίτιδα με το Άξιον Εστί/ Action poetique: Το μ.Χ. της Μ.Χ. Kiss Μαρίας/ ανατράπηκε από το μετα-Οιδιπόδειον π.Χ./ Παραδείγματος χάριν το π και το χ των μαθηματικών/ η ποιητική εξίσωση Α.Β.=1713 του Andre Breton και του Pascal/ των πασχαλιών η χάρις/ χάρις ονείρου ας πλερώσει την αυπνία/ πάει κι έμπνευση, παίζομε εν ου παικτοίς.
Νικόλαος Κάλας.
@ lapsus digiti & Locus Solus: Ευχαριστώ και πάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφή