Τ΄ ΑΓΕΝΝΗΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ

GEORG TRAKL


GRODEK

Am Abend tönen die herbstlichen Wälder
Von tödlichen Waffen, die goldnen Ebenen
Und blauen Seen, darüber die Sonne
Düstrer hinrollt; umfängt die Nacht
Sterbende Krieger, die wilde Klage
Ihrer zerbrochenen Münder.
Doch stille sammelt im Weidengrund
Rotes Gewölk, darin ein zürnender Gott wohnt
Das vergoßne Blut sich, mondne Kühle;
Alle Straßen münden in schwarze Verwesung.
Unter goldnem Gezweig der Nacht und Sternen
Es schwankt der Schwester Schatten durch den schweigenden Hain,
Zu grüßen die Geister der Helden, die blutenden Häupter;
Und leise tönen im Rohr die dunkeln Flöten des Herbstes.
O stolzere Trauer! ihr ehernen Altäre
Die heiße Flamme des Geistes nährt heute ein gewaltiger Schmerz,
Die ungebornen Enkel.


**********

ΓΚΡΟΝΤΕΚ

Το βράδυ τα φθινοπωριάτικα δάση
απ’ τα όπλα του θανάτου αντηχούν· οι χρυσές πεδιάδες·
οι γαλάζιες λίμνες· κι ο ήλιος πάνω τους
ολοένα σκοτεινότερος κυλάει · η νύχτα αγκαλιάζει
τους πεθαμένους μαχητές, τον άγριο θρήνο
των τσακισμένων τους στομάτων.
Στη ηρεμία των αγρών ωστόσο μαζώνονται
κόκκινα σύννεφα, μ’ έναν θεό οργισμένο στο δώμα τους:
το σκόρπιο αίμα· του φεγγαριού η ψύχρα.
Όλοι οι δρόμοι βγάζουν σε μαύρα κουφάρια.
Κάτω απ’ τα χρυσά κλωνιά της νύχτας και τ’ άστρα
η σκιά της αδελφής μες στ’ αμίλητα θάμνα σαλεύει
των ηρώων χαιρετώντας τα πνεύματα,
τα ματωμένα τους κεφάλια·
γλυκά που ηχούν στις καλαμιές
τα σκοτεινά σουραύλια του Σεπτέμβρη.
Ω περήφανο πένθος! Κι εσείς βωμοί όλο χαλκό,
τις φλόγες τις καυτές του νου
τις τρέφει σήμερα παντοδύναμος πόνος:
τ’ αγέννητα εγγόνια.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.