ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ
ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ
Δελφινιών κολύμπι στ’ ανοιχτά. Κι η νύχτα
μ’ ενύπνιο μοναδικό το μέγα θήραμα των αλιέων
ο Ιχθύς που σπαρταράει καθημαγμένος
στις σιδερένιες του Άδου σιαγόνες.
Θάλασσα αστρόβλητη, ενάλιος ουρανός
πλαγκτόν που εισρέει μέσα απ’ τ’ αδηφάγο
στόμα στη σκοτεινιά των σπλάχνων.
Ακινητεί σε γλυκασμό το Αρχαίο Κήτος
ρέει το γάλα της ηδύτητας στον ουρανίσκο του
χορταίνει ειρηνικά την "Βρώσιν" την αδιάβρωτον
μαζί μ’ όλα τα καταβροχθισμένα κόκκαλά μας
διάβροχα απ’ την αρμύρα ωκεανών δακρύων
γενεών και γενεών. Γλυμμένα από το κύμα
σε φλάουτα ουρανικά, να ορθρίζουμε τώρα
μέσα απ’ το κήτος του Ιωνά
τον όρθρον τον Ερχόμενον.
Από το βιβλίο: Μελισσάνθη, «Οδοιπορικό» Ποιήματα 1930 - 1984, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, σελ. 345.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου