Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ & ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΟΥ 1974
Για μιαν Ελένη
Κοίτα που ψάχνουμε όλοι μας στα ερείπια
για τις ζαρτιέρες της Ωραίας Ελένης,
ενώ τα πράγματα είναι μάλλον ήπια
και μόδα Μάο ελάνσαρε ο Τσεκλένης.
Κι εγώ, που μέχρι εχθές καθόμουν κι άλειβα
κατράμι τις γαλέρες του Κολόμβου,
να φιάχνω τώρα Οικόσημα από χάλυβα
και γκόλφια περαστά σε σχήμα ρόμβου…
; Ζωή είν’ αυτή που κάνουμε, (ωχ!) μανούλα μου,
ούλοι τση γης εμείς οι κολασμένοι ; -
οι μεν κατ’ άνδρα στις ασκήσεις του Ουλαμού
κι οι επίλοιποι κα-ρα-βο-τσακισμένοι…
Από το βιβλίο: Νίκος Παπαδόπουλος, «In modo misto genuine» (Ποιήματα 1964-2005), ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2005, σελ. 26.
**********
ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
ΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ
Η αηδία δεν είναι στάση πολιτική
το ξέρω, τό ’χω πει τόσες φορές σε τόσους,
ποτέ δεν οδηγεί στη δράση.
Είναι όμως μια αίσθηση πραγμάτων
σου επιτρέπει με τη γεύση με τη μυρουδιά
να καταλάβεις σε ποιο σημείο βρέθηκες
πού σ’ έφεραν οι επιταγές των άλλων
κι οι αρχικές δικές σου συναινέσεις.
Από το βιβλίο: Τίτος Πατρίκιος, «Αντικριστοί καθρέφτες», στιγμή, Αθήνα 1988, σελ. 30.
Ετικέτες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (ΝΙΚΟΣ),
ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ (ΤΙΤΟΣ)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Όταν έγραφε αυτή τη σκέψη θα πρέπει να είχε μπροστά του αυτό το ποιήμα! Είμαι σίγουρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Υπερψηφίζω τον Κ. Σημίτη
ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
Κάθε που αναγγέλλονται εκλογές, οι σκέψεις γύρω απ' αυτές πληθαίνουν. Και βέβαια, είτε πηγάζουν από στοχασμό είτε από συναίσθημα, είτε από προσηλώσεις είτε από ρήξεις, είτε από νοσταλγίες είτε από προσδοκίες, όλες αποβλέπουν στο καλό του τόπου. Όσο όμως πλησιάζει η μέρα των εκλογών το πλήθος τους περιστέλλεται. Και την ώρα της ψήφου επικρατεί για τον καθένα, ακόμα και για τον πιο προβληματισμένο, τον πιο βασανισμένο από διλήμματα, μία και μόνη σκέψη. Αυτή που οδηγεί στην πράξη με την οποία κάθε πολίτης επιλέγει ποιον θα υπερψηφίσει, ποιους θα καταψηφίσει, ή ακόμα και αν θα απορρίψει και θα αποδοκιμάσει τους πάντες. Ορθότατα η πράξη τού ψηφίζειν είναι περιφρουρημένη με τη μέγιστη μυστικότητα. Ωστόσο, αυτό το βασικό και καθολικό δημοκρατικό δικαίωμα της μυστικότητας της ψήφου δεν ισχύει, κατά τη γνώμη μου, για όσους μιλούν και εκφράζονται δημόσια. Έτσι, λοιπόν, σε ό,τι με αφορά, η σκέψη μου για τις προσεχείς εκλογές με οδηγεί στην πράξη τού να υπερψηφίσω, και πάλι, τον Κώστα Σημίτη και το κόμμα του οποίου ηγείται, το ΠΑΣΟΚ.
"ΤΑ ΝΕΑ" 01/04/2000
@ ΑΧΙ: Τα είχαν πει με τον Νίκο και είχαν διαφωνήσει. Είμουν παρών και εγώ σε εκείνη τη συζήτηση. Τη θυμάμαι καλά. Εγώ, ως γνωστόν, δεν κρίνω τις πολιτικές επιλογές των φίλων μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω και οι φίλοι σας να μην κρίνουν τις δικές σας
ΑπάντησηΔιαγραφή@ τίτος πληβείος: Εγώ είπα τί κάνω εγώ. Οι φίλοι μου -ούτε πέντε δεν είναι όλοι κι όλοι- ας κάνουν ό,τι θέλουν (δεν θα μου δώσουν, αλλά ούτε και θα τους ζητήσω λογαριασμό).
ΑπάντησηΔιαγραφή