PAUL ELUARD
JE TE L’AI DIT
Je te l'ai dit pour les nuages
Je te l'ai dit pour l'arbre de la mer
Pour chaque vague pour les oiseaux dans les feuilles
Pour les cailloux du bruit
Pour les mains familières
Pour l'oeil qui devient visage ou paysage
Et le sommeil lui rend le ciel de sa couleur
Pour toute la nuit bue
Pour la grille des routes
Pour la fenêtre ouverte pour un front découvert
Je te l'ai dit pour tes pensées pour tes paroles
Toute caresse toute confiance se survivent.
*********
ΣΟΥ ΤΟ ’ΠΑ
Σου τό ’πα για τα σύννεφα
Σου τό ’πα για το δεντρί της θάλασσας
Για όλα τα κύματα για τα πουλιά μες στα φυλλώματα
Για τα χαλίκια του θορύβου
Για τα γνωστά μας χέρια
Για το μάτι που γίνεται τόπι ή τοπίο
Και το κομμάτι του ύπνου τού δίνει
Τον ουρανό του χρώματός του
Για όλη την πιωμένη νύχτα
Για τη γρίλλια των δρόμων
Για το ανοιχτό παράθυρο για το άθυρο μέτωπο
Σου τό ’πα για τους λογισμούς για τα λόγια σου
Όλες οι θωπείες επιζούν
Όπως επιζεί και η εμπιστοσύνη όλη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007
ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΩΠΕΙΕΣ ΕΠΙΖΟΥΝ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πανέμορφο και, παρ' ότι δεν υπάρχει καμιά εξωτερική ομοιότητα, οι συνειρμοί, το feeling που λέγαμε κάποτε, με στείλανε κατευθείαν στο Nuvole του Fabrizio De Andre'
ΑπάντησηΔιαγραφή@ λαμπρος τσουκνίδας: Που είναι τραγουδάρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου το ‘πα για τα σύννεφα
σου το ’πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το ‘πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα
Σου το ‘πα με τα κύματα
σου το ‘πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με την χαρτορίχτρα
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το ‘πα με τα κύματα
Σου το ‘πα μες στη νύχτα
Σου το ‘πα τα μεσάνυχτα
σου το ‘πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου σου μόνο λίγο μ' άγγιζες
κι άναβε το φουστάνι που φορούσα
Από κοντά κι από μακριά
σου το ‘πα τα μεσάνυχτα
Με τ’ άστρα που κοιτούσες
Υ.Γ. Τι Ελυαρ τι Ελύτης
Και κάτι που αλίευσα σε άλλο μπλογκ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου το ’πα για τα Σύννεφα”.
“Σου το ’πα για το δέντρο το θαλασσινό
Για κάθε κύμα και για τα πουλιά μέσα στα φύλλα
Για του ρόχθου τα βότσαλα
Τα χέρια τα ζεστά και γνώριμα
Για το μάτι που γίνεται πρόσωπο ή τοπίο
Και του δίνει ο ύπνος πάλι το χρώμα τ’ ουρανού του
Για τη νύχτα που την ήπιανε όλη
Για της δημοσιάς την καγκελόπορτα
Για τ’ ανοιχτό παράθυρο για το ξέσκεπο μέτωπο
Σου το ’πα για τους στοχασμούς σου για τα λόγια σου
Κάθε χάδι κάθε πίστη μες στο μέλλον επιβιούν.
Στο μίλησα για τα σύννεφα,
Στο μίλησα για το θαλάσσιο δένδρο,
Για κάθε κύμα, για τα πουλιά στα φυλλώματα,
Για τα χαλίκια του θορύβου,
Για τα γνώριμα χέρια,
Για το μάτι, σαν γίνεται πρόσωπο ή τοπίο
Κι ο ύπνος τού επιστρέφει τον ουρανό του χρώματός του,
Για όλη την καπνισμένη νύχτα,
Για το κάγκελο των δρόμων,
Για το ανοιχτό παράθυρο, για ένα μέτωπο γυμνό,
Στο μίλησα για τις σκέψεις σου, για τα λόγια σου:
Κάθε χάδι, κάθε πίστη ξαναζεί”.
@ κική: Ευχαριστώ για τα σχόλια. Το δεύτερο ποιού / από πού είναι; Το άλλο του Ελύτη είναι πολύ γνωστό. Ο Πανούργος Οδυσσέας "ξεσήκωνε" που και που ιδέες από άλλους (Γάλλους και Ισπανούς κυρίως).
ΑπάντησηΔιαγραφή