MARIO LUZI
DOVE L’OMBRA
Dove l’ombra procede e le strade ristanno
tra i fiori, ricordarmi le parole
e le grida dell’uomo è forse un inganno.
Ma sempre sotto il cielo consueto
ritrovo le mie tracce, il mio sole
e gli alberi remoti dal tempo
fissi dietro le svolte. E sempre,
ancor che mi sia noto il dolce segreto,
sulla polvere quieta, tra le aiuole,
m’indugio ad aspettare che sporga
un viso inenarrabile dal sole.
Διαβάζει η Φεντερίκα Σκαριόνε με μουσική υπόκρουση Σοπέν.
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟ ΛΟΥΤΣΙ
Ετικέτες
ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
LUZI (MARIO)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου