Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

Η ΠΕΝΝΑ ΔΕΝ ΤΑ ΧΩΡΕΣΕ


ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ (1886-1958)


Η ΑΛΕΑ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΥΚΝΗ ΒΡΟΧΗ...


Η αλέα μες στην πυκνή βροχή πρωινό όνειρο μου φάνταζε
που όσο η ματιά το θόλωνε, τόσο στο φως του σίμωνε.
Πηδούσε ο αέρας τις κορφές των δέντρων που ανατράνταζε
κ' η θύελλα ανήλεια κράζοντας τον κήπο μας ερήμωνε.

Μα εγώ στο βίο μου κι αν περνώ τόσα δρολάπια αδήγητα
που μόνο η θέρμη της ζωής να τα λαγιάσει μπόρεσε
ακούω στα μάκρη τ' ουρανού τον κεραυνό που σμίγει τα
μ' εκείνα που έχω στην καρδιά κ' η πένα δεν τα χώρεσε.



Το ποίημα μάς το συστήνει η φιλόμουση κ. Aida Yespica.

7 σχόλια:

  1. Την καλημέρα μου -ωραίες και οι προπαροξύτονες ρίμες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά! εξαιρετικό το σχόλιο του κ.Σαραντάκου -και σωστό το περί δυσκολίας Πανεμορφο, το ποιημα

    ΥΓ Αίντα; γι αυτό εισαι φαν της Οπερας και του Βέρντι! Σι Celeste Aida

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ θεόδωρος α. Πέππας: Τίποτα δεν σου ξεφεύγει, ινσπέκτορα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ γιώργος κεντρωτής
    Οι πιό δύσκολες, κασιγιολδάση, είναι οι οξύτονες. Σκέψου, μόνο: α,ε(αι),ο(ω),η(ι,ει,οι,υ),ου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ roberto artl: Οι οξύτονες γίνονται δύσκολες μόνο όταν πρέπει να ριμάρει και το / τα πριν από το φωνήεν σύμφωνο / -α της τελευταίας συλλαβής. Στις προπαροξύτονες πρέπει να ριμάρουν τρεις διαδοχικές συλλαβές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Mου ξέφυγε Το μπριός στο πρόγευμα του Μανέ, το πρωϊ Αλλά, το ομολόγησα-απαντώντας στο σχόλιό σου [αντί υπογραφής: ο Επιθεωρητής ήλθε]

    ΑπάντησηΔιαγραφή