ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

 

MILAN NÁPRAVNÍK

 

ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

 

Ἡ ἀπούσα σελήνη παίρνει ἀπ᾽ τὸ τοπίο τὴ δύναμη

Οἱ βράχοι γίνονται γκρίζοι θρύψαλλα

Τὰ βαριὰ ἀγροτόσπιτα σταφιδιάζουνε τώρα

Ἐπάνω στὰ δέντρα θεριεύουν

Ἀλλόκοτες παρασιτικὲς φωλιὲς μαύρων ἱστῶν ἀγνώστου συνθέσεως

Ἡ γαλήνη ἔχει πιὰ τὸ πάνω χέρι

Τὶς νύχτες ὅλες τὶς νύχτες γίνεται ὅλο καὶ πιὸ δύσκολο ν᾽ ἀνάψεις φωτιὰ στὸ τζάκι

Τὸ παραμορφωμένο ψιθύρισμα μεταβάλλεται ἀργὰ-ἀργὰ σὲ τραγούδι παγερὸ ποὺ ἕρπει

Θὰ ἔχουμε νέα σελήνη

 

Μέσα στὸ πεντάγραμμα τῆς ἀπογοήτευσης

Ποὺ ἐγγράφεται σὲ κύκλο

Καὶ περικλείεται ἀπὸ ἀντικείμενα μὲ μορφὴ ποὺ προδήλως θυμίζουν ἁρμοὺς

Μαρμαίρουν παντοῦ ἐλαιώδη στίγματα γαλαζωποῦ φωτὸς

Καὶ μία γυναίκα στίλβουσα ποὺ ἔχει ὠχρὴ τὴν ὄψη καὶ ἀπὸ τὸ κεφάλι της ἐκτοξεύονται τῆς νύχτας οἱ φλόγες

Στροβιλίζεται ἀνυπόμονη στὸ τσακισμένο στὴ μέση κρεβάτι της

Σὰν ζῶο βουβὸ βασανισμένο

Σὰν λίμνη συμμαζεμένη ἀπ᾽ τοὺς στροβίλους

Σὰν σφαίρα μαύρης πυρακτώσεως

Σὰν ἀδηφάγος πολύποδας τοῦ πάθους

Σὰν τρύπα δίχως πάτο

Ποὺ καταπὼς προβλέπεται καταπίνει μὲ τὴ μία τῆς κυρίαρχης ζωῆς τὶς ναρκωτικὲς νεφέλες

 

Σὲ μιὰ διασταύρωση μοναχικῶν δρόμων

Σὲ θέσεις ποὺ εἶναι κατατμημένες ἀπὸ ἀντανακλαστικὴ λαγνεία

Πεθαίνουν οἱ ἴσκιοι τῶν πουλιῶν ποὺ ξεστράτισαν

Καὶ προβάλλουν ματσάκια ξεπλυμένων νούφαρων

Ἀπ᾽ ὅπου ἀναδύεται κακοσμία ἄκρως διεφθαρμένης σήψης

Καὶ διαρρηγμένης σάρκας

Πορσελάνινα πτηνὰ κρέμονται στοὺς γάντζους τοῦ δάσους

Ὁμίχλη περιελίσσεται ἀνάμεσα στὰ δέντρα

Στὰ τενάγη πεθαίνει κάποιος στεναγμὸς

Τὸ κάλεσμα τῆς φρουρᾶς διαλύει τὸν ἀντίλαλο τῆς λίμνης

Καὶ ξεφυλλίζει φλοιοὺς ἀπ᾽ τὰ σώματα

Κάποιο τρένο μακρόθεν βουΐζει μέσα στὴ νύχτα

Κάποιος ἄντρας τρελαμένος ἀπὸ τὴν προιδοσία

Μεθυσμένος μὲ ἄνεμο πολὺ

Καὶ ἔχοντας κατεβάσει κακορίζικα λόγια

Φτυαρίζει μὲ χέρια γυμνὰ μιὰ ματωμένη τρύπα στὸ χῶμα

Ἐκεῖ ὅπου πάει καὶ πέφτει ἡ ἀχτίδα τῶν προορισμένων ἀστέρων

 

Κάποια γυναίκα τίποτε ἄλλο πάρεξ κάποια γυναίκα μὲ μάτια ζώου ἀρπακτικοῦ

Ἐρεβώδης καὶ λευκωπὴ σὰν τὸν ἴσκιο τῆς φτέρης ποὺ ἔχει ριχτεῖ στὸ φῶς τῆς νύχτας

Μολονότι κοιμᾶται σηκώνεται

Σηκώνεται ἀπ᾽ τὸ παράξενο κρεβάτι της

Σηκώνεται ὄρθια καὶ στροβιλίζεται

Ἡ κόμη τοῦ σκότους πετάει γύρω ἀπὸ τὴ γερμένη κατὰ μπρὸς κεφαλή της

Αὐτὴ οὐρλιάζει ἀπὸ πόθο

Αὐνανίζεται καὶ μὲ τὰ δυό της τὰ χέρια

Γεμίζουνε μὲ τῆς ἀπελπισίας δάκρυα τὰ σκοτεινά της τσίνορα

Στὸ στόμα της ἀραιώνουν ἀδιαλείπτως τὰ δόντια

Τὰ ματωμένα χείλη της ἀποζητοῦν τὸ φιλὶ

Τσιμπημένες πιρουέτες παίρνουν δύναμη ἀπὸ τὸ κορμί της

Καὶ τὰ πόδια της σταυρώνονται σὲ ἱεροτελεστικὸ χορὸ μὲ τέλεια ἔλλειψη συνειδήσεως

Ἡ μαγικὴ ἡ κατάρατη γεωμετρία τῶν ἑτερογενῶν δυνάμεων

Ποὺ πραγματοποιεῖται σὲ περίπλοκες καμπύλες χώρων ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ τοὺς ἀγγίξεις

Κομίζει σχεδὸν ἄκριτους σωροὺς ἀσύδοτων βουλήσεων γιὰ νὰ μεγαλώσουν

Καὶ προσεγγίζει μιὰν ἱερολογημένη ἕνωση τῆς ὁποίας ἡ ἐνέργεια οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου

 

Ὁ ἄντρας ποὺ σκάβει στὰ σπλάχνα τῆς γῆς

Ἔχει ἐν τῷ μεταξὺ ἀκονίσει τὰ χέρια του ἴσαμε τοὺς ἀγκῶνες τους

Τὰ μακριὰ τοῦ δέρματος ράκη τρεμολάμπουν σὲ ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπὸ τὸν πάγο

Ὁ τάφος ἔχει φτάσει σὲ βάθος πρωτόγνωρο

Πάνω ἀπ᾽ τὸ κεφάλι τοῦ μαινόμενου συρίζει ὁ λήθαργος μὲ τὴ θριαμβική του χορωδία

Αἷμα σπέρμα καὶ ἱδρώτας ἀλέθουν τὴ διαμαρτυρία τοῦ φόβου

Ἤδη ἔχει ἐνσκήψει ὁ λοιμὸς καὶ σᾶς ἔχει βρεῖ κι ἐσᾶς

Ποτὲ δὲν θὰ ξαναγίνετε οἱ ἴδιοι αὐτοὶ ποὺ ἤσασταν πρὶν ἀπὸ τούτους τοὺς στίχους

Ποτὲ δὲν θὰ σκύβετε χωρὶς τύψεις συνειδήσεως πάνω ἀπὸ τὴ ζυγαριὰ τῆς παιδικῆς σας ἡλικίας

Ποτὲ δὲν θὰ παύσετε νὰ μέμφεσθε τοὺ ὑποτιθέμενους κανόνες τοῦ παιχνιδιοῦ

Ἀσημένια σύννεφα ταξιδεύουν γρήγορα στὸν νυχτερινὸ οὐρανὸ

Πλησιάζει καταιγίδα

Κάθε λίγο καὶ λιγάκι ἀστράφτει φρίκη τρόμο

Καὶ μόλις ἡ ἀπελευθερωμένη ἀπὸ τὰ δεσμά της γυναίκα τινάζεται στὸν ἀέρα

Καὶ οἱ χλομοὶ μηροί της χωρίζονται

Γιὰ νὰ σας ὑποδεχθεῖ στὴν ἤπια ὑγρασία τοῦ κόλπου της

Ἐσεῖς πεθαίνετε ἀπὸ τὴν τρεμούλα σας

Τὸ μουγκρητὸ τοῦ ὀργασμοῦ ἀντηχεῖ στὸν χῶρο τῆς μαύρης μονῆς

Ἀπ᾽ τὰ στήθη σας τινάζεται γάλα

Ἀπ᾽ τὰ μέλη σας τῆς ζωῆς τὸ πύον

Μ᾽ ἕνα μόνο χτύπημα ἀνάμεσα στὰ μάτια ἐλευθερώνεσθε ἀπ᾽ τὶς ἁλυσίδες σας

Ποὺ σὰς εἶχε χαρίσει ἡ ἀνόσια μητέρα σας

Γαλήνη ἁγιασμένη ἀναφαίνεται

Νέα σελήνη θὰ ἔχουμε

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.