JORGE LUIS BORGES
ΡΙΚΑΡΔΟ ΓΚΟΥΙΡΑΛΔΕΣ
Κανείς δεν θα ξεχάσει την ευγένειά του – πέρα
απ’ τ’ ότι δεν υπήρξε εξεζητημένη. Η πρώτη
μορφή της καλοσύνης του ήταν, το αληθές δϊότι
εκείνης της ψυχής, της καθαρής σαν την ημέρα.
Και την αφάνταστη δεν θα ξεχάσω εγώ ηρεμία,
σχεδόν γαλήνη, με την τέλεια, ρωμαλέαν όψη,
με δόξας και θανάτου εξαίσια φώτα, με την όψι-
μη ορμή που απ’ την κιθάρα του εξαπέλυε αρμονία.
Και όπως στο καθαρό όνειρο κάποιου καθρέφτη σε είδα
(εσύ πραγματικότητα, κι εγώ απλώς μι’ αχτίδα),
σε ξαναβλέπω να μιλάς μαζί μας, στην αλέα
Κιντάνα. Εκεί είσαι πια, και μαγικός και πεθαμένος.
Ρικάρδο, ιδού που τώρα είναι δικός σου ο απλωμένος
του χτες λειμώνας, των αλόγων η αυγή η ωραία.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου