Ο ΦΑΣΗΛΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ, ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΞΕΝΟΙ

CATULLUS

[Ο ΦΑΣΗΛΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ, ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΞΕΝΟΙ]

Ο φάσηλος αυτός που βλέπετε, καλοί μου ξένοι,

σκαρί ήταν κάποτε γερό, σπουδαίο τρεχαντήρι:

θαλάσσιο ξύλο να του παραβγαίνει δεν υπήρχε –

ταχύτητα κι ορμή τον σπρώχνανε στο κύμα πάνω·

με ιστία ή και με κουπιά θα ερχότανε ολοένα πρώτος.

Να τ’  αρνηθούν της βλοσυρής Αδριατικής Θαλάσσης

οι ακτές δεν γίνεται· ούτε και οι πολύνησες Κυκλάδες·

ή η Ρόδος η ευγενής· ή η Προποντίδα – το απαίσιο

της Θράκης τέρας· ή ο αφιλόξενος του Πόντου κόλπος,

όπου ήταν, πριν να γίνει πλοίο, περήφανο δεντράκι

με κόμην τανυφύλλου ἐλαίης· και στο Κύτωρο όρος

σφυρίζοντας με αγέρες και στοιχειά έπιανε κουβέντα.

Εσάς, του Πόντου ω Άμαστρη και ω Κύτωρο (της πύξου

το λίκνο) ως μάρτυρές του –και παλιούς και νέους– φέρνει

ο φάσηλός μου: πως γεννήθηκε σε μια κορφή σας

να πείτε· στα νερά σας πως πρωτόμπαν τα κουπιά του·

πως νίκαγε των θαλασσών τη βία, και είχε κύρη

που τον επήγαινε όπου εκείνος ήθελε στον κόσμο,

γιατί ’ταν τούτο το ξυλάρμενο πιστός του δούλος

κι αρμένιζε στις αύρες με του Διός τη γνώμη αντάμα

και μ’ όλους τους ανέμους: και με ούριους και με κόντρα.

Κι ούτ’ έκαμε ποτέ του τάμα σε θεούς παράκτιους·

μόν’ ετραβέρσωνε άγνωστα και τρομερά πελάγη

ώσμε να φτάσει εδώ, σε τούτη την καθάρια λίμνη.

Αυτά όμως πέρασαν και πάνε. Και γαλήνιο τώρα

γερνάει απόμαχο το καραβάκι, ω Δίδυμοι, που

σας είχα αφιερώσει: ω Κάστορα και Πολυδεύκη!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.