RENÉ
CHAR
ΕΚΕΙΝ’
Η ΚΑΠΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΑΙΡΝΕ
Εκείν’
η κάπνα που μας έπαιρνε ήτανε αδερφή της ράβδου που όλο τσυγκλάει την πέτρα και
του σύννεφου που ανοίγει τα ουράνια. Δεν μας περιφρονούσε καθόλου, μας έπαιρνε όπως
ακριβώς ήμασταν, λιγνά ρυάκια θρεμμένα με μπερδέματα κι ελπίδες, μ’ έναν σύρτη στα
σαγόνια κι ένα όρος στο βλέμμα.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου