ΜΑΡΡΟΥΚΙΝΕ ΑΣΙΝΙΕ, Τ’ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΟΥΛΟ ΣΟΥ…

CATULLUS

[ΜΑΡΡΟΥΚΙΝΕ ΑΣΙΝΙΕ, Τ’ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΟΥΛΟ ΣΟΥ…]

Μαρρουκινέ Ασίνιε, τ’ αριστερό κουλό σου

για μάζευέ το στα συμπόσια – και άσκημα δουλεύει:

το βάζεις τα μαντήλια να βουτά των γλεντιστάδων.

Αστείο κάνεις λες – μα τί αστείο είν’ τούτο ’δώ, ανόητε;

Τελείως άνοστο! Σε δέρνει, ξέρω, η χαζομάρα!

Δε με πιστεύεις, ε; Τον αδερφό σου πίστευε, όμως,

ρε μπούφο, τον Πολλίωνα, που θά ’σκαγε πεκούνια

χοντρά, τις μαϊμουδιές να σου σκεπάζει ρε, γιατί ’ναι

καλό παιδάκι, ξηγημένο, ευγενικό, με γούστο.

Δια ταύτα, στάκα, ή και τριακόσιοι ενδεκασύλλαβοι είναι

να σού ’ρθουν κατακέφαλα, αν δεν φέρεις το μαντήλι·

δεν είν’ για την αξία του (καθόλου δε με νοιάζει)

μα τό ’χω «ενθύμιον» από συντρόφους επιστήθιους.

Σαιταβιανά μαντήλια από τη χώρα των Ιβήρων

μου τά ’πεμψαν ρεγάλο ο Φάβουλλος και ο Βεράνιος,

οι κολλητοί μου· κι εγώ γι’ αυτό να τ’ αγαπάω πρέπει

τόσο, όσο και τον Φάβουλλό μου και τον Βερανούλη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.