ΕΚΤΩΡ
ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ
[ΟΤΑΝ
ΤΟ ΜΕΛΑΨΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ]
Όταν το μελαψό μετάλλευμα της νύχτας
διηνεκές επίμονο έμβρυο
εκλιπαρεί το υπόλοιπο της κύησης
που αστράφτει περασμένο στο λαιμό
όπως η πείνα στα εντόσθια
πρόγονε εαυτέ μου πόσα θά ’πρεπε να πω
γι’ αυτά τα σπλάχνα σε κάθειρξη;
πόσα να πω
για την ειρκτή στο όνειρο
όταν η θάλασσα ανέκκλητη ανασύρει
την απόκρημνη παλάμη του θεού
γεμάτη αρχαία ναυάγια και πεταλίδες
όταν τα σάστισες
που στο πλευρό σου ταίριασε το εύρημα
και φωταψία στο βυθό του ο αύγουστος
χταπόδι κάρφωσε το νου με το καμάκι
πόσα να πω όταν προέκταση ναυάγιου
εντός μου η νύχτα ταξιδεύει
όταν σαν έλασμα φεγγοβολά
στα ύφαλα του ονείρου η αρμύρα
Από
την ποιητική συλλογή «Η κλίμακα του λίθου».
Από
το βιβλίο: Έκτωρ Κακναβάτος, «Ποιήματα 1943-1987», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα, 2010, σελ. 62.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου