ΑΝΤΡΕΗ
ΒΟΖΝΕΣΕΝΣΚΗ
ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ
ΜΕ ΕΙΔΕΣ ΕΣΥ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ
Ποτέ
σου δεν με είδες εσύ στον ύπνο σου.
Κι εγώ για σένα ζω μες στην πραγματικότητα.
Όλα τ’ άλλα ανήκουν απολύτως στό όνειρο.
Και είναι όνειρα άσχημα πολύ – βραχνάδες.
Γλυκοκοιμάσαι στα βαμβάκια, στα πούπουλα.
Και είσαι ηλιοψημένη απ’ την κορφή ώς τα νύχια.
Ανάσαινε, σαν το σουρωτήρι του τσαγιού,
από την ξυρισμένη σου μασχάλη – ω, ανάσαινε!
Η κοίτη και τα νερά του ποταμού Σοφίσκαγια!
Της μπαλκονόπορτας κάποιο τυχαίο τρίξιμο.
Και η μελωμένη μεταφυσική των μοσχολέμονων
Κι εγώ για σένα ζω μες στην πραγματικότητα.
Όλα τ’ άλλα ανήκουν απολύτως στό όνειρο.
Και είναι όνειρα άσχημα πολύ – βραχνάδες.
Γλυκοκοιμάσαι στα βαμβάκια, στα πούπουλα.
Και είσαι ηλιοψημένη απ’ την κορφή ώς τα νύχια.
Ανάσαινε, σαν το σουρωτήρι του τσαγιού,
από την ξυρισμένη σου μασχάλη – ω, ανάσαινε!
Η κοίτη και τα νερά του ποταμού Σοφίσκαγια!
Της μπαλκονόπορτας κάποιο τυχαίο τρίξιμο.
Και η μελωμένη μεταφυσική των μοσχολέμονων
που
υπέροχα αποδίδουν τη λεπτήν οσμή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου