ANNIE LE BRUN
Διετέλεσα φθινόπωρο αποφασιστικό με σύκα και φακίδες που εξερράγησαν στο σκυθρωπό χρυσάφι μέσα κάτι ερωτευμένων κανθάρων. Η θάλασσα ανοίχτηκε τελικώς δουλοπρεπής κάτω απ’ το μαστίγιο της στιγμής προκειμένου να διαβούμε και να προχωρήσουμε υπέροχοι και με όλως διασπασμένη προσοχή στου φωτός τον ερειπιώνα ανάμεσα. Ισορροπώντας δε στη λάμα του μαχαιριού εκείνου που εβύθιζα στους μόσχους και στις ευωδιές της νύχτας, νόμιζα ο κόσμος πως εγύριζε σα μήλο κεντημένο στων ενδυμάτων μου τον κήπο επάνω. Απ’ όλες τις παραμφιέσεις μου κατείχα πλέον τη γνώση μόνο της σαμπάνιας που καταφρονούσε προ πάνντων τις καμπυλωτές γραμμές. Ουδόλως ν’ ένοιαζε το προσπέρασμα των μοτοσικλετών του πρωινού πάνω στα μαύρα ταμπάκικα του εγκεφάλου μου, ήλπιζα εν τούτοις διακριτικώς φκιασιδωμένη στην ειλικρινή διαστροφή και στο γκρίζο μετάξι. Ήμουν πανέτοιμη να συγκρουστώ ολομέτωπα με τον καθρέφτη που μού ’κοβε στα δύο τη ζωή μου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου