ΕΡΩΤΑΣ

ATTILIO BERTOLUCCI

ΕΡΩΤΑΣ

Το φεγγάρι φόρεσε στεφάνι

πλεγμένο από μαργαρίτες του αγρού
και γελάει στα απλανή άρρωστα μάτια·
ασημένια ελαφάκια στ’ ουρανού
χοροπηδούν και παίζουνε τα ξέφωτα.
Αίμα τα λουλούδια τώρα έχει λεκιάσει...
Ω μακρινή, μακρινή μου σελήνη, το βράδυ ετούτο
καράβι μοιάζεις με τα πανιά του
βουλιαγμένα στο σκοτάδι της θάλασσας...
Μα δεν θ’ αργήσει νά ’ρθει ο καιρός
ο άνυδρος της παπαρούνας, ο μελωδικός,
κι εσύ θα επιστρέψεις όντας πια γυναίκα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.