ΤΟ ΣΟΝΕΤTΟ

JOHANNES WOLFGANG VON GOETHE

ΤΟ ΣΟΝΕΤTΟ

Ι

Ἱερὸ καθῆκον σὲ βαραίνει, στὰ νέα ἤθη

νὰ ἐξασκηθεῖς τῆς λυρικῆς τῆς τέχνης. Ὅπως

κι ἐμεῖς, μπορεῖς κι ἐσὺ νὰ βγεῖς νὰ πεῖς ποιός τρόπος

σοῦ δείχνει τὸ στρατὶ ὅπου ἡ ποιητικὴ ἐκινήθη ἡ

μοντέρνα. Διὸ καὶ ὁ περιορισμὸς ἐκρίθη

πὼς εἶν᾽ τὸ μέτρο ἐκεῖνο, ὅπου ἐκτιμᾶται ὁ κόπος

τῆς διάνοιας καὶ ποὺ τοὺς τεχνίτες ἀδιακόπως

έμπνέει μὲ νέες μορφὲς νὰ ἐκφραστοῦνε. — Βρίθει

ἐντός μου πόθος διακαής, σονέττων στίχους

μὲ οἰστρηλατημένο νὰ σκαρώσω χέρι,

τοῦ λόγου τὰ στοιχεῖα μὲ τόλμη νὰ ριμάρω.

γνωρίζω πὼς τριγύρω μου ἔχω μόνο τοίχους.

ἀπὸ τὸ δάσος πάω καὶ παίρνω ἕνα μαδέρι

μὲ τοῦ μυαλοῦ τὸ μασγαλὰ νὰ τὸ λιμάρω.

ΙΙ

Ἡ Φύση καὶ ἡ Τέχνη φαίνεται πετάξει

σὰν νὰ ἔχουν καί, μετά, πρὶν τὸ γρικήσω, πίσω

γυρίζουν. Πόθο νιώθω στίχους νὰ τονίσω!

Καὶ οἱ δυὸ μὲ δένουν μὲ δεσμὰ ἀπὸ μετάξι.

Νὰ προσπαθῶ χρειάζεται ἁπλῶς μὲ τάξη.

Στὶς μετρημένες ὧρες μου ἂς μὴ μετρήσω

τί κόπους θὰ κληθῶ γλυκοὺς νὰ δαπανήσω,

ψυχῇ καὶ σώματι ἡ Τέχνη νὰ μὲ ἀδράξει,

τὴ Φύση νὰ ἐμφυσήσει στὰ πτερόεντά μου ἔπη.

Ματαίως πασχίζουν στὰ ὕψη τῆς καθάριας γνώσης

νὰ φτάσουν ὅσοι τὰ δεσμὰ τοῦ μέτρου λύνουν.

Μεγάλα ἂν κυνηγᾶς, νὰ ξέρεις ὅτι πρέπει

μὲς στὸν περιορισμὸ νὰ βρεῖς νὰ διατυπώσεις

αὐτὸ ποὺ οἱ νόμοι στὴν ἐλευθερία δίνουν.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γιῶργος Κεντρωτής, Ἑκατὸν δύο μάτς — Τρίπτυχο ποιημάτων, Τυπωθήτω, Ἀθήνα 2008, σελ. 105-106.