ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

JUAN GELMAN

ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

θὰ εἶχα κάτι λίγα πράγματα νὰ πῶ /

ὅτι κανεὶς δὲν τὴ πολυδιαβάζει /

ὅτι καὶ αὐτοὶ ποὺ τὴ διαβάζουνε εἶναι λίγοι /

ὅτι ὁ κόσμος ὅλος ἀσχολεῖται με τὸ θέμα τῆς παγκόσμιας κρίσης / καὶ

μὲ τὸ θέμα τοῦ νὰ τρῶμε κάθε μέρα / καὶ πρόκειται

γιὰ θέμα ἄκρως ἐνδιαφέρον / καὶ θυμᾶμαι

ὅταν πέθανε ἀπὸ πείνα ὁ θεῖος μου ὁ Χουάν /

ποὺ ἔλεγε πὼς δὲν τὸν ἔκοφτε κὰν νὰ φάει καὶ πὼς δὲν ὑπῆρχε πρόβλημα /

ἂν καὶ τὸ πρόβλημα ἦρθε ἔπειτα μετά /

ποὺ δὲν ὑπῆρχε σάλιο οὔτε γιὰ τὴν κάσα /

καὶ ὅταν πέρασε στὸ τέλος τὸ φορτηγὸ τοῦ δήμου νὰ τὸν μαζέψει

ὁ θεῖος μου ὁ Χουὰν φαινόταν σὰ μικρὸ πουλάκι /

καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ δήμου τὸν κοιτάζανε μὲ περιφρόνηση γι᾽

αὐτό / καὶ μουρμουράγανε καὶ λέγαν

πὼς πάντοτε τοὺς ἐνοχλοῦσε /

ποὺ ἐκεῖνοι ἦσαν ἄνθρωποι καὶ θάβανε ἀνθρώπους / καὶ

ὄχι πουλάκια σὰν τὸν θεῖο μου Χουάν / ἰδίως δὲ μάλιστα

ἐπειδὴ ὁ θεῖος μου ἔκανε τσίου-τσίου σ᾽ ὅλο τὸ ταξίδι μέχρι τὸ δημοτικὸ ἀποτεφρωτήριο /

καὶ τοὺς φαινότανε ἀσέβεια καὶ εἴχανε προσβληθεῖ πολύ /

καὶ ὅταν τοῦ ᾽σκασαν ἕναν φοῦσκο νὰ τοῦ κλείσουνε τὸ στόμα /

τὸ τσίου-τσίου του ἐπέταγε γύρω ἀπὸ τὴν καρότσα τοῦ φορτηγοῦ τους κι ἔνιωθαν /

πὼς τοὺς ἔκανε τσίου-τσίου πάνω ἀπ᾽ τὸ κεφάλι / γιατὶ

ὁ θεῖος μου ὁ Χουὰν ἔτσι ἤτανε / καὶ τοῦ ἄρεσε νὰ τραγουδᾶ /

καὶ δὲν καταλάβαινε γιατί ὁ θάνατός του νά ᾽ταν λόγος νὰ μὴν τραγουδάει /

καὶ μπῆκε στὸν φοῦρνο τραγουδώντας τσίου-τσίου / καὶ ἀνέβηκαν οἱ στάχτες του καὶ τερέτισαν λιγάκι /

καὶ οἱ δημοτικοὶ ὑπάλληλοι τοῦ κοίταζαν τὰ γκρὶ παπούτσια τῆς ντροπῆς / ἀλλὰ

ἐπιστρέφοντας στὴν ποίηση /

οἱ ποιητὲς τὴ σήμερον ἡμέρα τὴν περνᾶνε πολὺ ἄσχημα /

κανεὶς δὲν τοὺς πολυδιαβάζει / καὶ αὐτοὶ ποὺ τοὺς διαβάζουνε εἶναι λίγοι /

τὸ ἐπάγγελμα ἔχει χάσει τὸ κύρος του / γιὰ κάθε ποιητὴ ἡ κάθε μέρα εἶναι ὅλο καὶ πιὸ δύσκολη

νὰ κερδίσει τὸν ἔρωτα μιᾶς κοπελιᾶς,

νὰ θέσει ὑποψηφιότητα γιὰ πρόεδρος / καὶ νὰ τὸν ἐμπιστεύονται οἱ μπακάληδες /

νὰ κάνει κάποιος πολεμιστὴς ἀνδραγαθήματα γιὰ νὰ τὰ ψάλλει ὕστερα αὐτός /

καὶ νὰ βρεθεῖ ἕνας βασιλιὰς νὰ τοῦ πληρώνει τρία χρυσὰ νομίσματα τὸν στίχο /

καὶ οὔτ᾽ ἕνας δὲν γνωρίζει ἂν αὐτὸ συμβαίνει ἐπειδὴ τελειώσανε οἱ κοπελιές / οἱ μπακάληδες / οἱ πολεμιστές / οἱ βασιλιάδες /

ἢ ἁπλῶς καὶ μόνο οἱ ποιητές /

ἢ ἂν ἔχουν καὶ τὰ δυὸ συμβεῖ ὁπότε εἶναι ἄχρηστο

νὰ σπαζοκεφαλιάζεις πιὰ γι᾽ αὐτὸ τὸ θέμα / ἀφοῦ

τὸ ὡραῖο εἶναι νὰ ξέρεις ὅτι μπορεῖς νὰ τραγουδᾶς τσίου-τσίου

στὶς πιὸ σπάνιες περιπτώσεις /

ὁ θεῖος μου ὁ Χουὰν μετὰ τὸν θάνατό του / κι ἐγὼ τώρα

θέλω νά //

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.