ΤΥΜΒΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

OCTAVIO PAZ

ΤΥΜΒΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Τὸ βιβλίο

Τὸ ποτήρι

Τὸ πράσινο ἁμυδρὰ μίσχος

Ὁ δίσκος

Ἡ ὡραία κοιμωμένη στὸ μουσικό της λίκνο

Τὰ πράγματα ποὺ πνίγηκαν μὲς στὰ ὀνόματά τους

Πές τα μὲ τὰ μάτια

Σ᾽ ἕνα ἐπέκεινα οὔτε ξέρω ποῦ

Καθήλωσέ τα

Λάμπα μολύβι πορτραῖτο

Αὐτὸ ποὺ βλέπω

Καθήλωσέ το

Σάμπως ζωντανὸν ναό

Φύτεψέ το

Σὰν δέντρο

Ἕνας θεὸς

Ἂς τὸ στεφανώσει

Μ᾽ ἕνα ὄνομα

Ἀθάνατο

Στέφανος ἐξ ἀκανθῶν χλευαζόμενος

Λόγος!

Ὁ μίσχος καὶ τὸ ἐπικρεμάμενο ἄνθος του

Ἥλιος-φύλο-ἥλιος

Τὸ δίχως ἴσκιο ἄνθος

Σ᾽ ἕνα ἐπέκεινα δίχως ποῦ

Ἀνοίγει

Σὰν τὸν ὁρίζοντα

Ἀνοίγει

Ἡ ἄμωμη ἔκταση

Διαφάνεια ποὺ ὑποβαστάζει τὰ πράγματα

Τὰ πεσμένα

Καὶ ἀπὸ τὸ βλέμμα

Σηκωμένα

Σὲ μιὰν ἀντανάκλαση

Αἰωρούμενα

Φεγγάρια πολλαπλασιασμένα

Στὴ στέπα

Δέσμη κόσμων

Στιγμιαίων

Δεσμίδες καιόμενες

Δάση ἀστέρων κινούμενα

Συλλαβὲς περιπλανώμενες

Χιλιετίες ἄμμου ποὺ πέφτει ἀκαταπαύστως

Παλίρροια

Ὅλοι οἱ χρόνοι τοῦ χρόνου

Νὰ ΕΙΝΑΙ

Ἕνα κλάσμα δευτερολέπτου

Λάμπα μολύβι πορτραῖτο

Σ᾽ ἕνα ἐνθάδε οὔτε ξέρω ποῦ

Ἕνα ὄνομα

Ἀρχίζει

Ἄδραξ᾽ το φύτεψ᾽ το πές το

Σὰν δάσος σκεπτόμενο

Ἐνσάρκωσέ το

Μιὰ δυναστεία ἀρχίζει

Σ᾽ ἕνα ὄνομα

Ἕνας Ἀδὰμ

Σάμπως ζωντανὸς ναὸς

Ὄνομα δίχως σκιὰ

Καρφωμένο

Σὰ θεὸς

Σὲ τοῦτο τὸ χωρὶς ἐκεῖ ἐδῶ

Λόγος!

Σταματῶ στὴν ἀρχή του

Σ᾽ αὐτὸ ποὺ λέω

Σταματάω

Νὰ ΕΙΜΑΙ

Σκιὰ στιγμιαίου ὀνόματος

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΩ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΜΟΥ ΤΗ ΛΥΣΗ

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.