Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

αφιερωμένο στην Πολυξένη για τη γιορτή της

 

VLADIMÍR HOLAN

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Δεν μπαίνει ατιμωρητί ο νεαρός με όλο του το φως

στη σπηλιά των λέξεων… Τολμηρός, και μόλις που νιώθει

πού θ’ ανταμωθεί… Αν και νέος, έχει υποφέρει, μα

ουδόλως αγνοεί τί είναι ο πόνος… Σοφός, μπροστά απ’ την

   εποχή του,

γι’ αυτό και θα γλυτώσει δίχως να έχει μπει,

και ως λόγο συγγνώμης θα επικαλείται των ημερών του την

   ανωριμότητα.

Η σπηλιά των λέξεων!...

Μόνο ο πραγματικός ποιητής, και δη ιδίω κινδύνω

χάνει εκεί μέσα παραληρώντας τα φτερά του και μαζί

και τη γνώση πώς τα επανυποτάσσει στη βαρύτητα

για να μην τους χαλάσει τον νόμο που σε τραβάει στη γη…

Η σπηλιά των λέξεων! Μόνο ο πραγματικός ποιητής

επιστρέφει απ’ τη σιωπή της

και, γέρος πια, συναντάει ένα παιδάκι που κλαίει

παρατημένο απ’ τον κόσμο μπροστά στο κατώφλι του.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

***********************

JESKYNĔ SLOV

Ne beztrestně vstupuje jinoch se světlem
do jeskyně slov… Odvážný, sotva tuší,
kde se to octl… Mlád, i když trpící,
neví, co že je bolest… Předčasně mistrovský
uprchne, aniž vkročil,
a vymluví se na neplnoleté století…

Jeskyně slov!…
Jen skutečný básník a na vlastní vrub
v ní prošílí křídla a to,
jak je navracet zemské tíži
a neublížit oné, která přitahuje zem…

Jeskyně slov! Jen skutečný básník
se vrací z jejího mlčení,
aby, už stár, nalezl plačící dítě,
odložené světem na její práh…