ARS POETICA

JAROSŁAW IWASZKIEWICZ

ARS POETICA

Σὲ λίγο θὰ βγεῖ τὸ φεγγάρι. Βράδυ φθινοπώρου.

Συνέχεια, δῶσ᾽ του νὰ γυρνοβολοῦν παντοῦ σκιές. Τάχα

τὰ μάτια μου ποιά νύχτα μὲς στοῦ χώρου

τοὺς ψίθυρους καὶ τὶς φωνὲς σφαλίζει; Ὁπλὲς μονάχα

ἀκούω. Νὰ ψαύσω θέλω μὲ τὸν λόγο ἀρχαίους τόπους.

Ψηλαφητὰ στὸ σκότος θά ᾽βρω (λές;…) ποτὲ τὴν κρήνη

ἢ εἰς μάτην ψάχνω μὲς στὴν πλησμονὴ τὸ magnum opus

ποὺ τὰ ἔτη τὰ μπαγιάτικα ἀπ᾽ τὰ φρέσκα θὰ διακρίνει;

Κι ἂν πάλι τώρα μοῦ στεροῦν τὸ δάσος τοῦ φθινόπω-

ρου, ἀνοίγουν νά! — τὰ μάτια μου, καὶ σὰ χωράφια ἁπλώνουν

μὲ δέντρων δύναμη βγαλμένη ἀπ᾽ τῶν κορμῶν τὸν κόπο

ποὺ ἀγέρα καὶ νερὸ ρουφοῦν καὶ σὲ ἁψιοὺς ὀποὺς ἑνώνουν.

Γιατί, ἄραγε; Ἄχ, γιατί; Οἱ κραυγὲς ἐκβάλλονται ματαίως

σὲ μιὰ ἑποχὴ ὁποὺ τὸ σκοτάδι ἀφρόντιστη γαλήνη

ἐγγυᾶται· σὰν κλαδὶ ἐτσακίστη ὀ θρῆνος ὁ πηγαῖος.

Τὸ δάσος ἐκοιμήθη πιά — τὶς ρίμες τὶς κεντᾶ ἡ σελήνη.


Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γιῶργος Κεντρωτής, Ἑκατὸν δύο μάτς — Τρίπτυχο ποιημάτων, Τυπωθήτω, Αθήνα 2008, σελ. 119.