Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΝΑΘΥΜΑΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ



VICENTE ALEIXANDRE

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΝΑΘΥΜΑΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

Συγγνώμη σᾶς ζητῶ: μὲ πῆρε ὁ ὕπνος, κοιμήθηκα.
Καὶ τὸ κοιμᾶμαι δὲν εἶναι ζῶ. Ἐν ἀνθρώποις εἰρήνη.
Τὸ ζῶ δὲν εἶναι ἀναστενάζω ἢ προαισθάνομαι λέξεις
ποὺ μέχρι καὶ μᾶς ζοῦνε.
Νὰ ζοῦμε μέσα τους; Οἱ λέξεις πεθαίνουν.
Ὡραῖες εἶναι σὰν τὶς ἀκοῦς. Μὰ δὲν κρατᾶνε.
Ἔτσι εἶναι ἡ νύχτα ξάστερη. Χτὲς ὅταν ἡ αὐγὴ
ἢ ὅταν ἡ τελειωμένη μέρα ἔστρωναν τὴν τελευταία τους
ἀχτίδα, ἡ ὄψη σου εἶχε κιόλας βασιλέψει.
Κοιμήσου. Κοιμήσου.
Ἡ νύχτα εἶναι μεγάλη, ἀλλὰ ἔχει πιὰ περάσει.



Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου