ΑΝ ΛΕΤΕ ΠΩΣ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

JAROSLAV SEIFERT

ΑΝ ΛΕΤΕ ΠΩΣ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Ἂν λέτε πὼς οἱ στίχοι εἶναι καὶ τραγούδι

—πράγμα ποὺ ὄντως λέγεται—

ὅλη τὴ ζωή μου ἐγὼ ἄλλο δὲν ἔκανα: μόνο τραγούδαγα.

Πορεύτηκα ἀντάμα μὲ ὅσους τίποτα δὲν εἶχαν

—μήτε τόπο, μήτε τζάκι—

ὄντας ἕνας κι ἐγὼ ἀπ᾽ αὐτούς, δικός τους.

Τοὺς ἐτραγούδησα τὸν πόνο,

τὴν ἐλπίδα, τὴν πίστη,

καὶ μαζί τους ἔζησα

ὅ,τι κι ἐκεῖνοι ἐζούσανε. Στενοχώριες·

ἀδυναμίες· φόβους καὶ ἀπαντοχές·

μαζὶ καὶ τῆς ἀθλιότητας τὴν τόση, ναί, τὴ θλίψη.

Τὸ αἷμα τους, ὅποτε ἔτρεχε,

μὲ μάτωνε κι ἐμένα.

Καὶ ἔτρεχε πάντοτε πολὺ-πολὺ τὸ αἷμα

στὴ χώρα αὐτὴ μὲ τὰ ὁλόγλυκα ποτάμια,

μὲ τὶς τερπνὲς τὶς χλόες,

μὲ τὶς πεταλοῦδες τὶς ὑπέροχες,

μὲ τὶς γυναῖκες ποὺ δονοῦνται ἀπὸ τὸ πάθος.

Καὶ τὶς γυναῖκες τὶς τραγούδησα.

Καλεσμένος ἐγὼ τοῦ ἔρωτα

μὲς στὴ ζωή μου ἐπήγαινα

σὰν τὸν τυφλὸ ψαχουλευτὰ

καὶ πάντοτε ἐσκόνταφτα σὲ ἄνθη πάνω χαμένα.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.