ROSARIO CASTELLANOS
ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ
Ξάπλωσα
σαν χωράφι στο ουρλιαχτό του ανέμου.
Και
έγινα για μια ολόκληρη νύχτα
το
όριο της μανίας και του θρήνου του.
Αχ!
Ποιά ξέρει άλλη τέτοια σκλαβιά; –
ποιά
τρομερότερον αφέντη;
Στην
ξεραΐλα μου έχω τώρα το αποτύπωμα
του
ποδιού του που ποτέ δεν γύρισε πίσω.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου