YVAN GOLL
ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ
Τελευταίο βλέμμα
Εκκολαπτήριο πάνω από την πόλη
Τόσο μακριά και τόσο κοντά
Είσαι άραγες εσύ το άστρο το μεγαλύτερο
Ή η κάμαρα η πιο μικρή
Που μένει ξάγρυπνη στη γη;
Είσαι κόσμος πύρινος
Στα εξεγερμένα ποτάμια
Στα όρη τα φλεγόμενα
Από τις απαρχές των αιώνων;
Είσαι η στενή σοφίτα
Όπου η μοναδική της λάμπα φέγγει
Την ωχρή κεφαλή που έχει σκύψει
Φοβισμένη πάνω απ’ τη λευκή σελίδα;
Άστρο συμπάντειο
Που μίκρυνες κι έγινες ανθρώπειο
Ο διαβάτης που περνά σε χαιρετάει.
Μετάφραση: Γιώργος
Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου