CHARLES BAUDELAIRE
Η
ΓΑΤΑ
Έλα,
όμορφή μου γάτα! Στην καρδιά μου μπες δοσμένη·
του
πέλματός σου μην πετάς τ’ αγκρίφια· κάτι
ζητά
η ματιά μου στα ωραία σου μάτια βυθισμένη
που
κράμα μέταλλου είναι και ευγενούς αχάτη.
Μιας
και τα χάδια των δαχτύλων μου θα μου τα πάρει
η
κεφαλή σου και η ελαστική σου ράχη
και
αφού το χέρι μου το μεθυσμένο εδώ τη
χάρη
το
ηλεκτρικό κορμί σου να θωπεύει θά ’χει,
γυναίκα
μου εγώ σε λογιάζω με τον νού μου. Βλέμμα
σαν
σένανε έχει, κτήνος λατρευτό, κι εκείνη·
και
μου τρυπάει τα μύχια μου και μου παγώνει το αίμα
από
την κορυφή ώς τα νύχια· και διευθύνει
πανούργα
κόλπα ή κινδυνώδη αρώματα με το όμμα
να
πλέχουν γύρω από το μελαψό της σώμα.
Γατόπληκτος λοιπόν και ο Βωδαιλέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη γατοσυλλογή μου έχω ένα άλλο του ποίημα που αρχίζει έτσι:
Ο Γάτος
Μες στο μυαλό μου περπατά,
Όπως στο διαμέρισμά του, ένας ωραίος,
Γάτος δυνατός, γλυκός και γοητευτικός
Όταν νιαουρίζει, μόλις που ακούγεται,
Τόσο ο ήχος του είναι τρυφερός και διακριτικός
Αλλά η φωνή του είτε μαλακώνει είτε μαλώνει,
είναι πάντα πλούσια και βαθιά.
........................................................................
Δυστυχώς, όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα το μεταφραστή του. Μήπως τυχαίνει να τον ξέρετε;
@ Rosa Mund: Δυστυχώς δεν τον γνωρίζω. Πάντως έχω μεταφράσει και τα άλλα δύο "γατοποιήματα" του Μπωντλαίρ, αλλά δεν θα τα δημοσιεύσω. Ούτως ή άλλως ώς τα μεθεππομενα Χριστούγενα θα κυκλοφορήσουν τα "Ανθη του Κακού" σε μετάφρασή μου. Έχω μεταφράσει ήδη το μεγαλύτερο μέρος τους. Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή