ROSARIO CASTELLANOS
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Τώρα
έχω ξεμείνει πίσω.
Πήρα
ό,τι και το κύμα που πάει να σπάσει
–
αλάτι, αφρό και παφλασμό,
και
με τα ρια μου τα ίδια
ένα
πλάσμα ζωντανό άγγιξα·
τη
σιωπή.
Είμαι
εδώ και αναστενάζω
σαν
όσους αγαπούν και θυμούνται και είναι μακριά.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου