Ο ΛΗΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ

BERTOLT BRECHT

Ο ΛΗΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ

Της Έσσης είχαν δυό ληστές λημέρι τους τα μέρη·

των χωρικών τις γκλάβες τούς τις κόβαν απ’ τον ώμο.

Χτικιό φτυστό είταν ο ένας, ίδιος λιμασμένος λύκος·

χοντρομπαλάς ο άλλος σαν πρωθιερεύς στον ντόμο.

Μα τί ’ταν ’κείνο που τους έκανε όγκο νά ’χουν άλλο;

Tο ότι είταν δούλος και αφεντικό – δεν είσαν ίσοι.

Ο αφέντης έγλειφε την κρέμα απ’ τ’ αρπαγμένο γάλα,

κι ο δούλος ρούφαγε ό,τι του άφηνε που ’χε ξινίσει.

Οι χωρικοί έπιασαν τσακώσαν τους ληστές μια μέρα

και τους εκρέμασαν μαζί, έξω, στο μεγάλο δρόμο.

Χτικιό φτυστό είταν ο ένας, ίδιος λιμασμένος λύκος·

χοντρομπαλάς ο άλλος σαν πρωθιερεύς στον ντόμο.

Στεκόντουσαν οι χωρικοί και κάναν τον σταυρό τους·

οι κρεμασμένοι εισέπρατταν την άρνηση της χάρης:

εντάξει, ελέγαν, ο χοντρός – ληστής τού πάει νά ’ναι!

μα πώς γινόταν νά ’ν’ ληστής κι ο άλλος, ο χτικιάρης;

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.