ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

KRISZTINA TÓTH (1967)

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Σ’ ένα βιβλίο του ποιητή, που τώρα πια δε ζει,

στο ποίημα που μια γυναίκα εξιστορεί

– και που κι αυτή δεν είναι τώρα πεθαμένη, σαν ένα

ανθάκι ταπεινό

της γάτας μου τα ίχνη έχουν μείνει:

αθόρυβα σερνόταν πάντα εκεί, γιατί την ενδιέφερε

πολύ

ένα άνοιγμα στη φυλλωσιά

και παραμόνευε να βγει κάποτε το ποντίκι

(πάει καιρός που και η γάτα εκείνη έχει χαθεί),

κι αλήθεια, μέσα στα βάθη εκεί του χάρτινου του

τούνελ

κάτι αδιάκοπα σαλεύει:

πότε το ένα, πότε τ’ άλλο χώνουμε μες στη φυλλωσιά,

κάτι να εκμαιεύσουμε τυχαίο.

Μετάφραση: Vangi Szabó – Δημήτρης Χουλιαράκης.

Από το βιβλίο: «Η κοινή μας φούγκα – Ανθολογία νέων ούγγρων ποιητών», εισαγωγή Αλέξης Ζήρας, επιμέλεια Ρούλα Κακλαμανάκη, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010, σελ. 128.