ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΒΑΡΚΑ
Στον Μάνο Τσιλιμίδη
Βάρκα αρμάτωσες, με έγνοια
και μεράκι
και για ταξίδι βγήκες,
τραβέρσο βραδινό.
Στη πρύμη έκατσες κι
έπιασες το δοιάκι·
πορεία προς τον άνθρωπο,
ν’ ακούσεις τον καημό.
Στα πέλαγα ξανοίχτηκες
του νου και της καρδιάς
και μόλις άκουσες το
S.O.S, έτρεξες για να δώσεις
συμπόνια ώριμη,
παρηγοριά μιας δόσης
σαν αργοναύτης των καιρών,
σα ναύτης προσφοράς.
Κι ήρθε η αγάπη των πολλών,
του δύσκολου κοινού,
γέμισε μ’ έναν ούριο
της βάρκας το λατίνι·
καραβοκύρη έντιμε,
εκείνο που θα μείνει
ο στεναγμός κι η προσμονή
του άγνωστου θεού.
Ταξιδευτή ονειρικέ,
στα πελαγίσια πάρκα
σε πυροφάνια της ψυχής,
σ’ αγκίστρι λυρισμού
σε παραγάδι ανοχής,
σε δίχτυα λογισμού
το «είναι» σου θα έδινες,
να ταξιδέψει η βάρκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου