ΑΕΡΙΝΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ

ΑΕΡΙΝΗ

      Στην Αλίνα

Αέρινη η γλώσσα σου

γυροφέρνει όλες μου

τις δεντροστοιχίες

τα μέλη, εξαρτήματα,

όλο μου το είναι.

Αέρινο το σώμα σου.

Ξεφεύγει, ξανάρχεται, ελίσσεται

στριφογυριστά,

απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη.

Αέρινη η ματιά, το χαμογέλιο σου

η ψυχή σου που παραδίνεται

θείο δώρο, υπέρτατη προσφορά.

Αέρινα τα χέρια σου

που ψάχνουν παντού για μυστικά

κρυμμένους θησαυρούς, πετράδια.

Όλη εσύ αέρινη.

Αέρινη και γήινη, αγάπη μου.

Άπιαστο όνειρό μου

Που πότε-πότε σφίγγω στην αγκαλιά μου

Και πάλι μου ξεφεύγει

Στον αέρα, ανάλαφρα, ψηλά.

Από το βιβλίο: Γιώργος Ρούβαλης, «Ξεχασμένα πορτραίτα», Εκδόσεις Ηριδανός, Αθήνα 2010, σελ. 53.