OCTAVIO PAZ
ΜΙΚΡΟ ΜΝΗΜΕΙΟ
Στον Αλί
Τσουμασέρο
Ο αθάνατος κυλάει χρόνος: μόνες και με γύρους
δονούνται στον παλμό του η επιμονή, η άγλωσση μανία,
του τίποτα η κουφή πλεονεξία, η αδιαφορία,
της άμμου οι κράσεις με τους αναλγήτους υδραργύρους.
Εν τέλει εμβίου όντος βλέπω τους σταθμούς σε απείρους
να κλείνονται αιώνες: τ’ όνειρο, η αθωότητα και μία
μου ανέμπνευστη παλάμη σπέρνουν με ασυναισθησία
και αθόρυβα τις συλλαβές στου λόγου τις ηπείρους.
Την όψη στρέφω και θωρώ στ’ απόνερα πως κείμαι
του εαυτού μου, κι είμαι εγώ η απουσία που ερημώνει
και ο ήχος της σιωπής μες στην κραυγή μου που μαυρίζει.
Σαν βλέμμα που κοιτιέται και παγώνει αμέσως είμαι:
συστήνω δέσμη αχτίδων, άγαλμα άστατο που λυώνει
και ομοίωμα που με αναρπάζει και με ξεκληρίζει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου