FRANCISCO DE QUEVEDO
ΤΗΝ ΤΥΡΒΗ ΤΟΥ ΘΝΗΤΟΥ ΜΑΣ ΒΙΟΥ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Την τύρβη του θνητού μας βίου παρασέρνει
ο χρόνος και, όπως –δώσ’ του– την τραβάει, χλευάζει
το σίδερο ή το μάρμαρο που αλόγως βάζει
για ν’ αμυνθεί παν ό,τι το χαμό τού φέρνει.
Πριν καν το πόδι μάθει να βαδίζει, παίρνει
το τράχαλο το μονοπάτι, που μας βγάζει
στο τέρμα του θανάτου, όπου μαύρο αγιάζι
μάς δέρνει και των έργων μας το δέρας γδέρνει.
Κι η πιο μικρή στιγμή είναι δρασκελιά μεγάλη,
που κάνω ως για να κρούσω πιο νωρίς τη θύρα
του Χάρου – ασχέτως αν δρω, κάθομαι ή κοιμάμαι…
Μικρή είναι ανάσα… ελάχιστη…–δεν είναι πάλη!–
ο θάνατος· κληρονομιά αν τον πεις ή μοίρα,
και πάλι νόμος είν’, δεν είν’ ποινή. – Άντε πάμε!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Το μετάφρασμα αφιερώνεται στη Μαριάννα, τη Γητεύτρια.
Τιμή μου η αφιέρωση, μεγαλύτερη ακόμα, η φιλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου και θερμές ευχαριστίες! Παρακολουθώ με μεγάλη χαρά κι ενδιαφέρον τα σονέτα να αυξάνονται! Οι ρυθμοί σου καταιγιστικοί. Απίστευτη ένταση και αμείωτη. Σε παρακολουθώ τόσο καιρό και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Ούτε ποτάμι, ούτε θάλασσα... Ωκεανός! :)
Να 'σαι καλά να είσαι πάντα έτσι!
@ γητεύτρια: Έχω καβάτζα πολλών ετών. Δεν είναι όλα τους νέες μεταφράσεις. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.
ΑπάντησηΔιαγραφή