ΑΝΕΣΤΟΣ ΔΕΛΙΑΣ ή ΑΡΤΕΜΗΣ
Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ
Απ’ τον καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρω
ο κόσμος μ' απαρνήστηκε δεν ξέρω τί να κάνω.
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζει
και η ψυχή μου δεν κρατά πρέζα να με φωνάζει.
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι
και το κορμί μου άρχισε σιγά-σιγά να λυώνει.
Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω
αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους ν’ αποθάνω.
Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Ανέστης Δελιάς ή Αρτέμης.
Παρασκευή 16 Μαΐου 2008
Ο ΚΟΣΜΟΣ Μ' ΑΠΑΡΝΗΣΤΗΚΕ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ωραίο το άσμα! στίχος και ερμηνεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσφέρουμε και μείς καπνό στούς θεριακλήδες απόψε!
καλό βράδυ
@ κόκκινη κίσσα. Περάσαμε και τι είδαμε. Ο μακαρίτης ο Ηλίας Κυζηράκος ήταν συνάδελφός μου στο Ιόνιο Πανεπιστημιο. Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο καλησπέρα και από εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι περίεργο αλλά διαβάζοντας το, πρίν το αναρτήσω η σκέψη μου πλανήθηκε στό όμορφο νησί σας ...έτσι ..
και σε προσκάλεσα αφού φυσικά άκουσα "τόν πόνο του πρεζάκια"
τι σύμπτωση!!
@ κόκκινη κίσσα: Εμένα μου αρέσει πολύ ο Δελιάς. Μετά τον Μάρκο και τον Μπάτη είναι αυτός.
ΑπάντησηΔιαγραφή