FRANCISCO DE QUEVEDO
ΑΜΕΡΙΜΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΥΡΒΗ ΤΟΥ ΒΙΟΥ, ΠΡΟΤΟΥ ΕΡΘΕΙ ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Ταξίδι σύντομο οπού βγαίνεις η ζωή μας,
και ζωντανός ο θάνατος μαζί μας από πλάι –
εκεί όπου εκατοικούσε χτες, ε κ ε ί θα πάει
ο βίος μας να θαφτεί: στο εύθραυστο κορμί μας.
Το τίποτα, που ον υπήρξεν, η θανή μας
εκ νέου στο τίποτα το φέρνει και στα χάη
το σφεντονάει της λήθης. Μα –ώ!– τί μας κινάει
κινούμενη άμμο νά ’χουμε για βιωτή μας;...
Η ζωή από σκέψη απατηλήν οδηγημένη
κι από τυφλές κι ευφάνταστες ελπίδες, μνήμα
θ’ ανοίξει, για να μπει, στον τόπο όπου ήδη μένει.
Και ωσάν αυτόν που, ενώ κοιμάται, με το κύμα
μετριέται, ιδού η ζωή μας πώς, μικρή και ξένη,
στο τέρμα φτάνει, δίχως καν να κάνει βήμα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
ποίημα με πυκνότητα και πικρή ειρωνία
ΑπάντησηΔιαγραφήσπουδή για την θνητότητα και τόν αέναο κύκλο
το διάβασα ακούγοντας ταυτόχρονα και το τανγκό!! και ήταν αισθητική απόλαυση..
με συγκίνησε βαθύτατα.....
@ ΚΌΚΚΙΝΗ ΚΊΣΣΑ: ευχαριστιέμαι όταν αρέσουν οι καταχωρίσεις μου. Θα "κερμάσω" και αύριο ανάλογον Κεβέδο, και θα σ' τον αφιερώσω, μιας και σου άρεσε τούτος!
ΑπάντησηΔιαγραφή