GEORG TRAKL

ΨΑΛΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΣΤΑΝΤΟΣ

          Στον Καρλ Μπορομέους Χάινριχ

Πλήρες αρμονίας των πουλιών το πέταγμα. Σε πιο ήσυχες

   καλύβες

μαζεύτηκαν το βράδυ τα πράσινα δάση·

οι κρυστάλλινοι του ζαρκαδιού οι βοσκότοποι.

Σκοτεινό καταλαγιάζει του ρυακιού το φλοίσβισμα, οι

   νοτισμένοι ίσκιοι

και τ’ άνθη του θέρους, που όμορφα λαλούνε στον άνεμο.

Του στοχαστικού ανθρώπου σκοτεινιάζει τώρα κιόλας

   το μέτωπο.

Και φέγγει λύχνος, το Καλό, στην καρδιά του

και η ειρήνη του δείπνου· καθ’ ότι εκ χειρών Θεού ηγιασμένος

   εστίν

ο άρτος και ο οίνος, και σε κοιτάζει, σάμπως μέσ’ από μάτια

   νυχτερινά,

σιωπηλός ο αδελφός που αναπαύεται έπειτα από περιπλάνηση

   στ’ αγκάθια μέσα.

Ω, πώς το εμψυχωμένο της νύχτας γαλάζιο ιδού κατοικείται!

Κι ακόμα με αγάπη η σιωπή αγκαλιάζει στην κάμαρα τους

   ίσκιους των γερόντων,

τα πορφυρά μαρτύρια, θρήνο γένους μεγάλου,

που ευλαβικά περνάει τώρα στο έρημο και μόνο εγγόνι.

Γιατί πάντα ξυπνάει λαμπρότερος μέσ’ από μαύρες της

   παραφροσύνης στιγμές

όποιος δείχνει καρτερία έξω από πετρωμένο κατώφλι

και τον τυλίγει με βία το ψυχρό γαλάζιο και το φωτεινό

   του φθινοπώρου γέρμα,

το ήσυχο σπίτι και οι θρύλοι του δάσους,

μέτρο και νόμος και των μεταστάντων οι ατραποί στο φεγγάρι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.