ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ

JORGE LUIS BORGES

ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ

Πού θά ’ναι η ζωή μου, αυτή που θα μπορούσε με άλλο ύφος

να υπήρχε κάποτε, μα δεν υπήρξε; Η ευτυχία

ή η θλίψη, ανάκατες με τρόμο, που άλλη συγκυρία,

(έν’ άλλο πράγμα) ασπίδα θα τις έκανε ή και ξίφος –

μα δεν υπήρξαν; Και πού θά ’ναι, αλήθεια, ο χαμένος

ο πρόγονός μου, ο Πέρσης ή και ο Νορβηγός; Ποιά τύχη

θα υπάρξει, και να τυφλωθώ ξανά δεν θα μου τύχει;

Άγκυρα, θάλασσα και λήθη θά ’ναι; Ή ξεχασμένος

εγώ, ποιος είμαι θα ξεχάσω; Πούθε θ’ ανατέλλει

η ξάστερη νυχτιά που τάζει στον ανίδεο αγρότη

η μέρα η άξεστη, η δουλευταρού, συμφώνως με ό,τι

ο μυστικός κανόνας της λογοτεχνίας θέλει;

Επίσης σκέφτομαι που με περίμενε εκείνη

ή φίλη, και ίσως περιμένοντάς με νά ’χει μείνει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.