ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ, Ι

JORGE LUIS BORGES

ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ, Ι

Παλιά σε γύρευα κοντά στα σύνορά σου,

όπου η εσπέρα μες στην πεδιάδα μπαίνει, ή

στην είσοδο του πάρκου που η δροσιά ομορφαίνει η

αρχαία από τους κέδρους και τα γιασεμιά σου.

Στη μνήμη τού Παλέρμου μέσα σε είχα διόπτρα,

το παρελθόν σου να κοιτώ ως μυθολογία

με τράπουλες και με στιλέτα στα πορνεία

και χρυσωμένους μπρούντζους στ’ άχρηστα τα ρόπτρα –

το χέρι με το δαχτυλίδι. Σ’ έχω νιώσει

στις μεσαυλές του Νότου και στην ολοένα

και πιο βαριά σκϊά που καταπίνει ένα-ένα

τα χνάρια του φωτός που η μέρα έχει αποσώσει.

Τώρα είσαι μέσα μου. Είσαι ό,τι αόριστο μας δίνει

η τύχη: αυτά τα πράγματα που ο Χάρος σβήνει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.