ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΨΥΧΗ

GEORG TRAKL

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΨΥΧΗ

Των κυνηγών τα χουγιαχτά, αίμα που αλυχτάει·

από σταυρό από πίσω, λόφο που αμαυρώνει,

της λίμνης ο καθρέφτης ήσυχα τυφλώνει

και κρώζει το γεράκι φωτεινό όπως πάει.

Σε καλαμιώνα επάνω και μονοπατάκι

μαύρη η σιωπή πώς τρέμει πια και πώς τρομάζει·

στο σύγκλαδο ο ουρανός εξαίσιος αιθριάζει·

και σιγαλό, μειλίχιο τρέχει το ρυάκι.

Και ψάρια απομακρύνονται και αγρίμια μόνα.

Ψυχή γαλάζια, δρόμους σκοτεινούς διασχίζει

από τους προσφιλείς και από άλλους μας χωρίζει.

Το βράδυ αλλάζει νόημα, μαζί και εικόνα.

Της δίκαιης ζωής άρτος και οίνος – τούτα μόνο.

Θεός ο άνθρωπος στα πράα σου χέρια πιάνει

και βάζει σκοτεινό το τέλος να σημάνει

το κάθε κρίμα και τον κόκκινο τον πόνο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.