ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΝΟΙΞΗ

GEORG TRAKL

ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΝΟΙΞΗ

Κραυγή στον ύπνο· μέσ’ από μαύρα σοκάκια χιμάει ο άνεμος,

γνέφει το μπλε της άνοιξης μεσ’ από τσακισμένα σύγκλαδα,

πορφυρή δροσιά νυχτερινή, και ολόγυρα σβήνουν τ’ αστέρια.

Πρασινωπός σκοτεινιάζει ο ποταμός, ασημένιες οι παλιές αλέες

και της πόλης οι πύργοι. Ω μέθη γλυκιά

στη βάρκα μέσα που γλιστράει στα νερά και το σκοτεινό

  τού κότσυφα κάλεσμα

σε κήπους παιδικούς. Ώρα τώρα ανάβει η ροδαλή χλωρίδα.

Γιορταστικά φλοισβίζουν τα νερά. Ω, οι ίσκιοι του λιβαδιού

  οι νοτισμένοι,

το ζώο που γοργά διαβαίνει· ανθόκλαρο πρασινωπό

το κρυστάλλινο αγγίζει μέτωπο· βαρκούλα αστραφτερή που

  όλο λικνίζεται.

Απάλαφρα αντηχάει ο ήλιος στο τριανταφυλλί σύννεφο στον

  λόφο επάνω.

Μεγάλη η ηρεμία του ελατόδασου, οι σοβαροί ίσκιοι στο

  ποτάμι μεγάλοι.

Τί αγνότητα! Τί καθαρότητα! Πού είναι του θανάτου τα

  φοβερά μονοπάτια,

της γκρίζας λίθινης σιωπής, τα βράχια της νύχτας

και οι σκιές οι ασίγαστες; Του ήλιου άβυσσος και στίλβει.

Αδελφή, όταν σε βρήκα στο έρημο ξέφωτο

του δάσους, ήταν μεσημέρι και του ζώου η σιωπή μεγάλη·

λευκή εσύ κάτω από την αγριοβελανιδιά και ασημένιο

  άνθιζε το αγκάθι.

Κραταιότατη θανή και τραγουδάει ακόμα στην καρδιά

  η φλόγα.

Σκοτεινότερα κυλούν τα νερά κυκλώνοντας των ψαριών

  τα ωραία παιχνίδια,

ώρα του πένθους, θέαμα του ήλιου σιωπηλό·

επί γης ξένο πράγμα η ψυχή. Ως πνεύμα σουρουπώνει

το γαλάζιο πάνω από το υλοτομημένο δάσος και ώρα

  πολλή χτυπάει

κάποια καμπάνα στο χωριό σκοτεινή· ξόδι γαλήνιο.

Ήρεμα ανθίζει η μυρτιά πάνω από τ’ άσπρα του

  πεθαμένου βλέφαρα.

Απάλαφρα αντηχάνε τα νερά το απόγευμα που γέρνει

και πρασινίζουν κι άλλο σκοτεινότερα τ’ αγριόχορτα

  στην όχθη, χαρά στου άνεμου τα ρόδα.

Το γλυκό τραγούδι του αδελφού στου δειλινού τον λόφο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.