Η ΠΕΝΘΙΜΗ ΜΑΣΚΑ

RENÉ CHAR

Η ΠΕΝΘΙΜΗ ΜΑΣΚΑ

Ήταν ένας άνθρωπος, μια φορά κι έναν καιρό, που μην πεινώντας πια, μην πεινώντας πια καθόλου μα καθόλου (τόσες κληρονομιές που ’χε καταβροχθίσει, τόσο φαΐ που ’χε καταπιεί), εφτώχυνε τον πλησίον του, βρήκε το τραπέζι του άδειο, το κρεβάτι του έρημο, τη γυναίκα του χοντρή, και το χώμα στης καρδιάς του το χωράφι κακό.

  Μην έχοντας τάφο και θέλοντας να ζήσει, μην έχοντας τίποτα να δώσει και πολύ λιγότερο ακόμα να πάρει, τα πράγματα τον απέφευγαν, τα ζώα τον εκορόιδευαν, κι έτσι πέταξε πέρα την πείνα κι έφτιαξε απ’ αυτήν ένα πιάτο που έγινε ο καθρέφτης του και ο ίδιος ο όλεθρός του.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.