Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

ΝΕΟΙ ΣΤΙΧΟΙ




ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ


ΝΕΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Τα χέρια μου, τα χέρια μου πόσο ήταν κουρασμένα!
Είδαν πολλά ναυάγια της φαντασίας τα πλοία
που αράζαν σε μιαν έρημη για πάντα παραλία
με το γιαλό δεμένα και με μένα.

Η μαραμένη μου καρδιά ήρθε και γίνηκ’ ένα
μ’ ό,τι της έδινε τροφή για τη μελαγχολία:
με χλομιασμένα πρόσωπα και μ’ άρρωστα βιβλία
από ποιητές που πόνεσαν γραμμένα.

Και ξέχασα τους στίχους μου που κάποτε είχ’ αρχίσει·
και γύρω μου αν βασίλευε μια δοξασμένη φύση,
ήταν σε μένα αγνώριστη και ξένη.

Μα ο στίχος μου έτρεξε πηγή, πληγή και δόξα,
κάτ’ απ’ τα ρόδινα αττικά, σαν είδα απόψε, τόξα
το θείο το καλοκαίρι να πεθαίνει



Από το βιβλίο: Μήτσος Παπανικολάου, «Τα ποιήματα», Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1979, σελ. 32.

2 σχόλια:

  1. Με συγκινεί ο βίος και η πολιτεία του ποιητή, καθώς και τα λιγοστά ποιήματά του. Χαίρομαι να διαβάζω ένα ακόμη ποίημά του στο ευγενές μπλογκ σας, όπου βρίσκει καταφύγιο η ποίηση.

    Domenica - Μέσα στη βουή του δρόμου
    https://www.youtube.com/watch?v=F4Sc18tYpds

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Rosa Mund: Κανουμε ό,τι μπορούμε... Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια και για την αφιέρωση. Εγκάρδιους χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή