ΕΙΜΑΙ ΣΥΡΟΣ

ΓΙΟΥΣΕΦ ΑΜΠΟΥ ΓΙΧΕΑ

ΕΙΜΑΙ ΣΥΡΟΣ

Είμαι Σύρος.

Είμαι εξόριστος μέσα κι έξω απ’ την πατρίδα μου

και βαδίζω με πρησμένα πόδια στις λεπίδες.

Είμαι Σύρος: Σιίτης, Δρούζος, Κούρδος, Χριστιανός,

είμαι Αλαουίτης, Σουνίτης και Κιρκάσιος.

Η Συρία είναι η γη μου.

Η Συρία είμαι εγώ.

Η φατρία μου είν’ η μυρωδιά της πατρίδας μου

στο χώμα μετά τη βροχή

και η Συρία μου είναι η μόνη θρησκεία.

Είμαι γέννημα αυτής της γης — όπως τα μήλα, οι ελιές,

τα ρόδια, οι πικραλίδες, η μέντα, οι κάκτοι, τα σύκα και τα σταφύλια…

Σε τι χρησιμεύουν οι θρόνοι σας,

ο αραβισμός σας,

τα ποιήματα

και οι ελεγείες σας;

Θα φέρουν πίσω οι λέξεις σας το σπίτι μου

κι αυτούς που σκοτωθήκαν

κατά λάθος;

Θα στεγνώσουν δάκρυ σε αυτό το έδαφος;

Είμαι γιος κείνου του πράσινου παράδεισου,

της γενέθλιας πόλης μου∙

μα σήμερα, ψοφάω απ’ την πείνα και τη δίψα.

Το καταφύγιό μου είναι οι άγονες σκηνές στον Λίβανο και στο Αμμάν∙

όμως, δεν θα με θρέψει άλλη γη

τους σπόρους της — εκτός απ’ την πατρίδα μου∙

κι ούτε όλα τα σύννεφα

στον ουρανό

δεν θα σβήσουν τη δίψα μου.

Μετάφραση: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος.