ΝΕΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΝΕΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Τα χέρια μου, τα χέρια μου πόσο ήταν κουρασμένα!
Είδαν πολλά ναυάγια της φαντασίας τα πλοία
που αράζαν σε μιαν έρημη για πάντα παραλία
με το γιαλό δεμένα και με μένα.

Η μαραμένη μου καρδιά ήρθε και γίνηκ’ ένα

μ’ ό,τι της έδινε τροφή για τη μελαγχολία:
με χλομιασμένα πρόσωπα και μ’ άρρωστα βιβλία
από ποιητές που πόνεσαν γραμμένα.

Και ξέχασα τους στίχους μου που κάποτε είχ’ αρχίσει·
και γύρω μου αν βασίλευε μια δοξασμένη φύση,
ήταν σε μένα αγνώριστη και ξένη.

Μα ο στίχος μου έτρεξε πηγή, πληγή και δόξα,
κάτ’ απ’ τα ρόδινα αττικά, σαν είδα απόψε, τόξα
το θείο το καλοκαίρι να πεθαίνει…

Από το βιβλίο: Μήτσος Παπανικολάου, «Τα ποιήματα», Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1979, σελ. 32.