ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ

VLADIMÍR HOLAN


ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ

Μιὰ κοπέλα μὲ ρώτησε: τί εἶναι ποίηση;

Ἤθελα νὰ τῆς πῶ: τὸ γεγονὸς ὅτι ἤδη ὑπάρχεις,

ἂχ ναί, τὸ ὅτι ὑπάρχεις,

καὶ μὲς στὸ ρίγος καὶ τὴν ἀπορία

ποὺ εἶναι τοῦ θαύματος αὐτοῦ οἱ μόνοι μάρτυρες,

ἐγώ, καλή μου, ὑποφέρω καὶ ζηλεύω γιὰ τὴν ὀμορφιά σου,

ποὺ δὲν μπορῶ νὰ σὲ φιλήσω,

ποὺ δὲν γίνεται νὰ πλαγιάσουμε μαζί,

ποὺ δὲν ἔχω ἐν τέλει τίποτα ἀπὸ σένα

καὶ γι᾽ αὐτὸ

ὅ,τι δῶρο μοῦ πέσει ξαφνικὰ κι ἀναπάντεχα

ἐγὼ θὲ νὰ τὸ τραγουδάω πάντα…

Μὰ δὲν τῆς εἶπα τίποτα — ἐσιώπησα·

κι αὐτὴ δὲν ἄκουσε τί τῆς ἐτραγουδοῦσα.



Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.