ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ

Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ’ τον ήλιο
Με την απόκρημνη λαλιά του τηλεβόα
Ολκάδος που συνήντησε τον νεαρό τιτάνα
Με ρίγανη στα χείλη του κι ολόκληρη τη χώρα
Μέσα στο στήθος του.

Το ρήμα κρουσταλλώθηκε και φέγγει
Κι’ ακόμη τρέχουν τα κορίτσια
Μέσ’ στα πλατυά φουστάνια τους
Στις δροσερές μαρμαρυγές της άσπιλης ημέρας
Μέσα σε ρίγος που γελά καθώς ξανθή γοργόνα
Σ’ ένα καράβι ορθόπλωρο που πλέχει
Στον ουρανό της θάλασσας με τα μεγάλα μάτια

Φωνές θερμές, γλυκειές παιδίσκες των ερώτων
Πάνω στη γη κ’ επί των χόρτων ή στα φύλλα
Βιβλίου γιομάτου δέντρα πράσινα σαν παραθύρια
που βλέπουν προς την Άνοιξη
Προς την Άνοιξι
Χωρίς απροσδιόριστη φενάκη μα με πλήθος
Πολύχρωμων παλμών μεταξωτής αιώρας
Σε κάστρο δόξας μυρμηκιάς με πλούσια ζώνη
Σφιγμένη δυνατά στη μέση της ημέρας

Πλατυά στα στέρνα μας και τα πουλιά μας

  τρέχουν στον αέρα

Από το βιβλίο: Ανδρέας Εμπειρίκος, «Ενδοχώρα», Άγρα, Αθήνα 1980, σελ. 89-90.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ: ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ

Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης.