ΝΙΚΟΣ ΧΑΓΙΕΡ-ΜΠΟΥΦΙΔΗΣ
ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ
Φαντάζομαι πως θά 'ρθει ως σουρουπώνει...
Θά 'ναι ντυμένη ολόλευκα. Και όλα
γύρω πως θά 'ναι γκρίζα και θλιμμένα...
Θα περπατάει ελαφριά, και θά 'χει
των πρώτων συναντήσεων το χαμέγελο,
κινήσεις απαλές, μάτια κομμένα...
Θά 'ρθει απλά σαν πρώτα. Θά 'ν' μονάχη
κι αμίλητη. Ο ήλιος θά 'χει γείρει.
Θα νιώθει πως αυτή ήταν η μοιραία...
- Κι απέναντί μου θα έρθει να καθήσει...
Κι όλα πως θά 'ναι ήρεμα... (Μα μόνο
τα μάτια της βαθιά θα διατηρούν
τη γοητεία των πρώτων μας ελπίδων,
που είναι μοιραίο σκληρά να διαψευσθούν...)
Το ποίημα αφορά (και) την εικονιζόμενη κ. Μαρ Φλόρες, φίλη του ιστολογίου, που μας το ζήτησε.
Έχει γράψει και κάτι θούρια ο τύπος!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρετε!
Lo so, signor Locussolus! Fu un bacio - o no?
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ορκιζόμουν ότι η εικονιζόμενη είναι η Teri Hatcher.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: Μην ορκιστείτε, γιατί μπορεί να το πληρώσετε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Γιώργος Κεντρωτής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γω που νόμιζα ότι μετά το "αν υπάρχει Θεός, δε γλιτώνουν στο κύπελλο" είχατε προσχωρήσει στους υποστηρικτές της ανυπαρξίας...
Η ομοιότης είναι σαφής.