Ο,ΤΙ ΔΡΟΣΕΡΟ

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ


ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΑΕΡΑΣ...

Και κακός αέρας
στάθηκα για σε,
που πνιγμένα πνέει
και τα φύλλα καίει.

Κι ήρθα και σου μάρανα
ό,τι δροσερό
κι ήρθα και σε θόλωσα,
γάργαρο νερό.

Κι έξω στην ολάνθιστη
που στεκόσουν θύρα
πέρασα φθινόπωρο
κι έμεινα σα μοίρα.



Το ποίημα μάς το συστήνει η φίλη του ιστολογίου, κ. Φερνάντα Ταβάρες.