ΠΑΝΑΓΟΣ ΠΕΠΠΑΣ
Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Ωρολογιακός μηχανισμός η λέξη.
Εκρήγνυται όταν έρχεται σ’ επαφή
με όλες τις σημασίες της.
Έτσι εξηγείται και το κύκνειο άσμα,
ο χωρισμός των ερωτευμένων,
οι επαναστάσεις – που αργά
ή γρήγορα πνίγονται· είτε στο αίμα
είτε στον αφρό ξυρίσματος.
Ξυπνάει τότε ο χρόνος, γομώνει πάλι
τη λέξη, την κουρδίζει και ξαναπέφτει
για ύπνο υπάρχοντας σε αποφασιστικά
δευτερόλεπτα· τα υγρά και λάμποντα
εργαλεία στις δέλτους της ομιλίας
όταν το σπουργιτομάνι της φωνής
καθιερώνεται λέξη στον ουρανίσκο.
Από το βιβλίο, Πανάγος Πέππας, «Ημερίδα», Εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα 2008, σελ. 27.
@κ.καθηγητά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας!
Βέβαια υπάρχει και η άλλη εκδοχή. Ο Σελίν γράφει στο ευπώλητο βιβλίο του "Ταξίδι.....", "......οι λέξεις, δεν μοιάζουν βεβαίως μ'απειλές , μάλλον με μικρούς θορύβους του στόματος, με μικρές πορδές, ούτε κρύες ούτε ζεστές, που εύκολα τις ξαναπέρνει μόλις φτάσουν στ'αυτί η πελώρια γκρίζα πλαδαρή σκέψη του μυαλού."
Άρα,"όταν το σπουργιτομάνι της φωνής καθιερώνεται λέξη στον ουρανίσκο." ουσιαστικά είναι η κατάληξη της αντίληψής μας για τον κόσμο. Είναι αυτό που κάνει τον δημιουργό σπουδαίο, ξεχωριστό, και πρωτοπόρο.
με μικρές πορδές, ούτε κρύες ούτε ζεστές,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι εμμονή είναι αυτή αγαπητέ κύριε. Θα σας πρότεινα να εκδώσετε και σχετικό κοπρωνυμικό λογοτεχνικό λεξικό. Μάλλον είστε ο πιο ειδικός
@ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού αγνοείται, προφανώς, τον Σελίν, σας προτείνω το "Γαργαντούας" του Ραμπελαί! Θα βρήτε απαντήσεις για την αποστροφή σας.
Στην υγειά σας η ανάγνωση(λέμε τώρα)!
@ AXI & ανώνυμος: ... !!! ...
ΑπάντησηΔιαγραφή