Σάββατο 22 Μαρτίου 2008
ΜΑΚΡΙΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ
FEDERICO GARCÍA LORCA
CANCIÓN DEL JINETE
Córdoba.
Lejana y sola.
Jaca negra, luna grande,
y aceitunas en mi alforja.
Aunque sepa los caminos
yo nunca llegaré a Córdoba.
Por el llano, por el viento,
jaca negra, luna roja.
La muerte me está mirando
desde las torres de Córdoba.
¡Ay qué camino tan largo!
¡Ay mi jaca valerosa!
¡Ay que la muerte me espera,
antes de llegar a Córdoba!
Córdoba.
Lejana y sola.
*********************
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΛΑΡΗ
Κόρδοβα.
Μακρινή και μόνη.
Αλογάκι μαύρο, φεγγάρι μεγάλο,
κι ελιές μέσα στο τάιστρο.
αγκαλά ξέρω το δρόμο, αχ,
ποτέ δε θα φτάσω στην Κόρδοβα.
Στα χωράφια, στους άνεμους,
αλογάκι μαύρο, φεγγάρι κόκκινο.
Με φερμάρει ο Χάρος
από τους πύργους της Κόρδοβας.
Άχου, δρόμε μου μακριέ και ατέλειωτε!
Άχου, αλογάκι μου γενναίο!
Αχ, με καρτεράει ο Χάροντας,
προτού να φτάσω στην Κόρδοβα!
Κόρδοβα.
Μακρινή και μόνη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Ετικέτες
ισπανοφωνη ποιηση,
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ,
LORCA
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Διαβάζω το πρωτότυπο, διαβάζω και τη μετάφραση και από πίσω ακούω την ίδια κιθάρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιότατο-και πολύ ωραία η παράθεση του πρωτοτυπου Ναι, κιθάρα ακούγεται, δικιο έχει ο Λάμπρος-ολη η μουσικότητα κι η ποιηση της Ισπανίας Φεδερίκο, φεγγαρωμένε μελαψέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφή@ λάμπρος και θόδωρος: Σας ευχαριστώ, αγαπητοί φίλοι, και για τα καλά σας λόγια και για την καλή σας διάθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφή